a:

การใช้วลี "บาร์เรลหมู" ย้อนหลังไปถึง 1863 และใช้เป็นข้อมูลแรกในการอ้างอิงถึงเงินที่รัฐบาลจ่ายให้กับพลเมืองของตน การใช้นี้มาจาก "The Children of the Public" ซึ่งเขียนโดย Edward Everett Hale เมื่อประมาณ 10 ปีต่อมาวลีและแนวความคิดที่เกี่ยวข้องของ "การเมืองหมู" หมายถึงการใช้จ่ายของนักการเมืองที่กระทำโดยเฉพาะเพื่อประโยชน์ของกลุ่มคนเพื่อแลกกับการสนับสนุนของพวกเขา การสนับสนุนนี้มักจะมาในรูปแบบของการโหวตสำหรับนักการเมืองหรือเงินที่บริจาคให้กับแคมเปญของตน

อีกหนึ่งคำที่เป็นไปได้สำหรับวลี "กระบองหมู" มาจากการปฏิบัติก่อนสงครามกลางเมืองซึ่งเจ้าของทาสจะเฝ้าดูพวกทาสของตนต่อสู้กันและกันเหนือกระบอกหมูเค็มที่ได้รับรางวัล บริการ

การใช้จ่ายเนื้อหมูมีความหมายเชิงลบโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาคองเกรสเนื่องจากสามารถมองเห็นได้ว่าเป็นการติดสินบนชนิดหนึ่งหรืออย่างน้อยที่สุดรูปแบบหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อนักการเมือง เงินและการเมืองมักจับมือเป็นต้นทุนในการเพิ่มการรณรงค์ทางการเมืองที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น อย่างไรก็ตามการใช้เงินทุนผู้เสียภาษีอากรทั่วไปและการเพิ่มการใช้จ่ายโดยรวมของภาครัฐเพื่อเป็นประโยชน์ต่อองค์ประกอบของตัวเองในฐานะวิธีการเก็บรักษาที่ทำงานอาจนำไปสู่การทุจริต
แนวคิดที่คล้ายคลึงกับการเมืองของหมู - กระบองคือการแสวงหาผลประโยชน์ซึ่งในขณะที่ไม่ จำกัด เฉพาะการใช้โดยนักการเมืองมักใช้โดยพวกเขาเพื่อให้ได้รับความโปรดปรานจาก lobbyists และกลุ่มผลประโยชน์พิเศษอื่น ๆ เช่นเดียวกับการใช้จ่ายเนื้อหมูการปฏิบัติในการหาค่าเช่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้คนที่เสียภาษีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น